چکیده:
دولت صفویه از معدود دولت‌هایی بوده است که توانسته‌اند مناطق زیادی را تحت حکومت و سلطه خود در آورند. آن‌ها با اتخاذ سیاست مذهبی و اتحاد بین ملت و شریعت و مذهب و رسمی کردن تشیع در ایران در حدود دو و نیم‌قرن تقریباً به حیات خویش ادامه دهند؛ و در زمینه‌های مختلف هنر _ علوم _ فرهنگ و ... به‌خوبی توانستند فعالیت کرده و موجبات رشد ایران را فراهم کنند. مخصوصاً در زمینه آیین‌ها توانستند با رسمی کردن آن‌ها آیین‌ها را به‌صورت نهاد اجتماعی در عصر خود نهادینه کنند. در مقاله حاضر با تکیه بر روش کتابخانه‌ای سعی بر معرفی آیین‌های مذهبی شیعه در زمان صفوی و میزان توجه شاهان صفوی و مردم به این نوع آیین‌ها شده است. با توجه به داده‌های به دست آمده می‌توان به این مطلب اشاره کرد که شاهان صفوی در رسمیت آیین‌ها نقش محوری داشته‌اند. آیین‌های مذهبی به‌صورت فراگیر و گسترده در سراسر ایران عصر صفوی و با اهتمام ویژه شاه و رعیت برگزار می‌شده است. از میان آیین‌های برگزار شده در عصر صفوی می‌توان به آیین‌های عزا و ماتم در ایام عاشورا و اربعین و شهادت حضرت علی (ع) اشاره کرد. همچنین در مورد آیین‌های شادی و سرور، می‌توان به مراسم عید غدیر و تولد پیامبر (ص)، اشاره کرد.
فصول پایان‌نامه:
این پژوهش در چهار فصل نگارش شده است:
فصل اول: «کلیات و مفاهیم»
* بیان مسئله
* علل انتخاب موضوع _ اهمیت و فایده آن
* سابقه پژوهش
* سؤال اصلی پژوهش
* فرضیه‌های پژوهش
* سؤالات فرعی پژوهش
* مفاهیم
* روش پژوهش
فصل دوم: «سابقه و رسیمت و فعالیت‌های اجتماعی تشیع در ایران»
* مقدمه: سابقه تشیع در اسلام و نظریه‌های مختلف در این باره
* سابقه تشیع در ایران
* رسمیت تشیع در ایران
* فعالیت‌های تشیع در عصر صفویه
فصل سوم: «آیین‌های عزا در صفویه»
* اهمیت محرم
* پیشنیة عزاداری‌ها قبل از صفویه
* گونه‌های عزاداری در صفویه
فصل چهارم«اعیاد و مناسبت‌های دیگر»
* الف) غدیر
* ب) قربان و فطر
* ج) میلاد پیامبر (ص)
* د) نماز جمعه
خاتمه و نتیجه‌گیری.
