چکیده:

 با رحلت پیامبر اسلام (ص)، اختلاف بزرگی در بین مسلمانان افتاد و خلافت از مسیر واقعی خود منحرف گشت و حق علی برای تصدی رهبری جامعه اسلامی، غصب گردید. در مدت 25 سال سکوت و 5 سال خلافت، از امام علی (ع) شکوه‌های فراوانی در تاریخ ثبت شده است که این رساله به تبیین تاریخی آن‌ها پرداخته است. امام علی (ع) جایگاه ویژه‌ای نزد پیامبر اسلام (ص) و تاریخ صدر اسلام دارد و فضایل بی‌کران و شجاعت بی‌نظیر او در تاریخ ثبت شده است. ولی با رحلت پیامبر، او را با توطئه از پیش طراحی شده، کنار نهادند. محور شکوه‌های امام پیرامون تفرقه افکنان، پدید آورندگان سقیفه، خلفای سه‌گانه، پیمان شکنان، اصحاب جمل، امویان، امت عصر خود مانند کوفیان، خوارج و حوادث روزگار می‌باشد. او از سستی یاران و نیرنگ و پستی اهل زمان خود سخت شکایت می‌کند و از جور نامردان، مرگ خویش را از خداوند درخواست نموده است. کینه‌توزی قریش، ناسپاسی انصار، رجعت به فرهنگ جاهلی، دنیاطلبی یاران پیامبر (ص) و عملکرد امت که بی‌همتی و بی‌تفاوتی در آن موج می‌زند، موجبات شکوه‌های امام علی (ع) را فراهم کرد. پیامد این‌گونه از شکایت‌های امام، آن بود که آیندگان متوجه انحراف مسیر جامعه اسلامی از آرمان‌های نبوی شده و پایمال گردیدن حق آن حضرت را دریابند. بدین ترتیب، آیندگان خود در مورد حوادث واقع شده، به داوری می‌نشینند و حق‌طلبان به‌سوی حقیقت رهنمون می‌گردند و چهره کسانی که در جبهه نفاق و تحریف قرار گرفته بودند برملا می‌گردد. علاوه بر آن، با این شکوه‌ها افکار و اندیشه‌های ناب علوی در میان مسلمانان جاودانه گردید و آرمان‌های عدالت‌پرور و حق محور آن حضرت، موجب حرکت‌های ماندگاری شد که خود، زمینه‌ساز حرکت سیاسی شیعه مانند توابین، انقلاب مدینه، قیام زید و تشکیل دولت‌های شیعی در آینده شده است.

کلیدواژه‌ها:امام علی (ع)، اسلام، خلافت، سقیفه، خلفا، پیمان‌شکنان.

نوشتن دیدگاه