بـقیع‌ قبرستانی است بسیار بزرگ و تقریباً مسطح، که مساحت آن بیشتر از مساحت کل‌ مسجدالنبی(ص)‌ اسـت‌ و تـاریخ سـاخت آن، به دوران قبل از اسلام و زمان جاهلیت، برمی‎گردد. در گذشته، بقیع پوشیده‌ از درختانی به نام غرقد بوده، بـه این خاطر آن را بقیع غرقد‌ نیز می‎نامند. از زمان‌ پیامبر تا همین امروز، بسیاری از مـسلمانان را که در مدینه از دنیا می‎رفتند، در بـقیع به‎خاک می‎سپردند و هم‎اکنون نیز قبرستان عمومی مدینه به شمار می‎رود. همه ‎روزه، در مسجدالنبی، پس از نمازهای‌ جماعت، مؤذن با جملة «الصلاة علی المیة»، مردم را به خواندن نماز میت، دعوت می‎کند. پس از نماز، جنازه‎ها را به سـوی قبرستان بقیع می‎برند، ولی برخلاف شیعیان، در تشییع جنازه‌، هیچ‎کس‌ سخن نمی‎گوید و سکوت برقرار است. قبرستان بقیع در طول ‎روز، به جز اوقاتی که شخصی را برای دفن ‎کردن می‎آورند، بسته است و تنها، پس از نماز صبح و عصر، جـمعاً بـه مدت سه‌ ساعت‌، برای زیارت زائرین(البته فقط آقایان) باز می‎شود. در بقیع پیاده‎روهایی برای عبور مردم، ساخته شده است و بر قبور، هیچ‎گونه علامتی یافت نمی‎شود یعنی پس از دفن، هیچ‎گونه علامت‌ یـا‌ نـشانه‎ای برای شناسایی محل دفن میت قرار نمی‎دهند. پیامبر اکرم(ص) مکرراً به قبرستان بقیع می‎رفت و برای مردگان مدفون در آن، استغفار می‎کرد؛ تا آنجا که، یکی از همسران پیامبر، نقل کرده‌ که‌ آن‌ حضرت، هـرشب بـه زیارت قبور‌ بقیع‌ می‎رفته‎اند‌.( ابن سعد، طبقات‌ الکبری‌، ج ۲ ، ص ۲۰۳‌)

دانلود مقاله بقیع تجلی واقعی غربت

نوشتن دیدگاه