چکیده:

 این رساله در زمینه هوی پرستی در قرآن و نهج‌البلاغه می‌باشد. هوی پرستی، از درون انسان سرچشمه می‌گیرد و آن بزرگ‌ترین خطری است که انسان را تهدیدمی کند، انسان با پرداختن بیش از اندازه به جنبه‌های مادی و تأمین خواسته‌ها و تمایلات شهواتی و ارضاء غرایز حیوانی به هوی پرستی به‌عنوان مرتبه‌ی نازل حیوانیت گرفتار می‌شود. در واقع هوی نتیجه شهوت و داعی ضلالت می‌باشد که در قرآن و نهج‌البلاغه به آن پرداخته شده و مورد نکوهش قرار گرفته است. اهمیت انتخاب این موضوع بر این است که حاکمیت فساد و بی‌بند‌و‌باری و افسار گسیختگی در کشورهای ظاهراً پیش رفته حتّی در جوامع اسلامی نیز روز به روز گسترش می‌یابد و به جای اطاعت از احکام شرع، به پیروی از خواسته‌های نفسانی خویش پرداخته‌اند و هدف از این تحقیق شناساندن هوی می‌باشد و این‌که چه عوامل و آثار و راهکارهایی برای مقابله با آن از دیدگاه قرآن و نهج‌البلاغه ارائه شده است. این رساله شامل چهار فصل با عناوین کلیات، عوامل هوی پرستی که شامل هم‌نشینی با هوی پرستان، دنیاطلبی، و ... و آثار آن شامل مغلوب شدن عقل، گمراهی، و ... و راهکارهای مقابله با آن شامل توجّه به آخرت، رحمت و افاضه الهی، می‌باشد؛ بنابراین کلید رستگاری و سعادت واقعی اجتناب از هوی پرستی می‌باشد.

نوشتن دیدگاه