w w w . a h l e b a i t p e d i a .com
دانشنامه اهل بیت
حدیث
نویسنده: پروانه زینالی
استاد راهنما: حمیدرضا سروریان
استاد مشاور: ناصر فروهی
مقطع: کارشناسی ارشد
سال دفاع: 1394
مکان دفاع: دانشگاه تبریز

 چکیده:

 تبیین کرامت انسان مبتنی بر مبانی خاص خود است که مبانی متفاوت با توجه به تفاوت هستی‌شناسی و انسان‌شناسی، لوازم متفاوتی دارد علامه طباطبایی و علامه جعفری به‌عنوان دو فیلسوف الهی با استفاده از مبانی عقلانی و وحیانی به تبیین خدا محورانه از کرامت انسان قائلند که تمام کرامت انسان در ارتباط با خدا و حرکت به سوی او معنا می‌شود در اکثر مبانی این دو فیلسوف اشتراک دارند برخی از مهم‌ترین این مبانی عبارتند از: دارا بودن روح الهی،خلافت الهی،اختیار، اراده و ...؛ روشن است که اشتراک در مبانی ، لوازم مشترکی نیز در پیش دارند.آنچه می‌تواند میان این دو فیلسوف در این موضوع فاصله اندازد تنها در روش تحلیل و اثبات مبانی و لوازم است. کرامت انسان مورد قبول در اندیشه این دو فیلسوف با موانعی بیرونی و درونی مواجه می‌شود.علامه جعفری انسان را در نایل شدن به کرامت با موانع شیطانی سه‌گانه ابلیس که وجودی خارجی دارد و نفس خود انسان و انسان‌های پلیدتر از شیطان محاصره می‌بیند.علامه طباطبایی نیز به این موانع اذعان دارند.

 

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

مطالب مرتبط