چکیده:
چکیده اعتدالگرایی یکی از اصول برجسته و اثربخش در راستای اعتلای فرد و توسعهی جامعه بشمار میرود. هر چند که بحث و بررسی پیرامون این اصل سترگ از زوایای گوناگون قابل بررسی است، اما پرداختن بدان در حوزههای دینشناسی از اهمیت ویژهای برخوردار است. این پژوهش در پی آن است که ضمن معناشناسی دقیق اعتدالگرایی در ثقلین، به مبانی معرفتشناسی آن در حوزههای خداشناسی، انسانشناسی، جامعهشناسی و ... پرداخته و در پایان به این مهم بپردازد که بدون تمهید مقدمات برای تبلور پذیرفتن آن مبانی نمیتوان امید به تحقق عینی آن داشت. روش تحقیق در این پژوهش، اسنادی - کتابخانهای است که نگارندگان با تکیه بر روش کیفی ضمن توصیف مسائل به تحلیل نظری آن پرداختهاند.
کلیدواژهها: اعتدالگرایی، مبانی نظری، مدارا و نرمی، مرافقت، قرآن، حدیث.