چکیده
مطالعۀ آثار، روایات و روش کلامی متکلمان شیعه در عهد حضور ائمه نشان دهندۀ اصالت و استقلال کلام امامیه در محتوا و روش بوده و حتی نشانه هایی از خوشه چینی بزرگان معتزله از سفرۀ کلام امامیه را به ما نشان می دهد. این تحقیق در پی بررسی احوالات شخصی، علمی و اجتماعی یونس بن عبدالرحمن و نشان دادن چهرۀ کلامی او می باشد. یونس بن عبدالرحمن از جمله اصحاب جلیل القدر امام کاظم و امام رضا(ع) می باشد که علاوه بر توثیقات بسیار جواز رجوع به او در اخذ معالم دینی از سوی ائمه(ع) صادر شده است. وی اولین فردی است که با جریان انحرافی واقفیه به مبارزه پرداخته است. یونس در روش کلامی خود همانند متکلمان کوفه عقل گرایی متن اندیش را سرلوحۀ خود قرار داده است. وی در بخش استنباط راه هشام بن حکم را پیموده و در این راستا برخی از اندیشه های او را تبیین نموده است. در حوزۀ دفاع با وجود نقل مناظرات اصحاب توسط یونس هیچ مناظره ای از وی در دست نیست. اما نقل مناظرات متعدد از دیگر متکلمان شیعه نظیر هشام و مومن طاق نشان از پذیرش روش کلامی آنان در دفاع از سوی یونس می باشد.
کلیدواژه ها: یونس بن عبدالرحمن؛ مدرسۀ کوفه؛ کلام امامیه
