چکیده:
 پيدايش اختلاف در بينش و منش انسان ها امري ضروري در نظام هستي است که از طبيعت آفرينش انسان و اختلافات موجود در منظومه هستي نشات مي گيرد، به رسميت شناختن اين اختلاف ها دليل روشني بر به کارگيري اصل «مدارا» در جامعه است. با دقت و تفحص و تتبع در آيات قرآن کريم و سنت معصومين (ع) به روشني به دست مي آيد که «مدارا» يک اصل مهم در دين اسلام است و به کارگيري آن يکي از عوامل گسترش اسلام در شبه جزيره عربستان و در جهان بوده است؛ پيشوايان ديني با ملايمت و مدارا موفق گرديدند دنياي مردم- زندگي اين جهاني- و آخرت آنان- زندگي آن جهاني- را اصلاح نمايند.
نگارنده در اين مقاله با پرداختن به اهميت طرح موضوع در جامعه امروز به تعريف «مدارا» و تفاوت هاي آن با «مداهنه» و «تولرانس» (Tolerance) پرداخته و سپس مباني نظري مدارا را از منظر قرآن کريم و روايات معصومين (ع) و سيره پيشوايان دين در عرصه هاي عقيدتي و ايماني، اخلاقي، رفتاري، فرهنگي و اجتماعي تبيين نموده است. در پايان اين موضوع را که مدارا به معني سرکوب نکردن اختلافات انساني است که گستره عمومي زندگي- فردي و اجتماعي- را در بر مي گيرد و شامل نرمش و ملايمت با تمام مخالفين، اعم از مخالفين عقيدتي و غير عقيدتي است، با استناد به شواهد نقلي و دلايل عقلي تحليل نموده است.

كليد واژه: مدارا، مداهنه، تولرانس، تساهل و تسامح، مخالفان عقيدتی، خشونت

دانلود مقاله مباني نظري مدارا در قرآن کريم و سنت معصومين (علیه السلام)

نوشتن دیدگاه