چکیده
پاره‌ای از روایات، توسط اشخاصی نقل شده که از سوی معصومین ع جهت انجام برخی امور وکالت داشته‌اند. این وکالت، ملازم با تأیید وثاقت ایشان توسط معصومان ع و در نتیجه، معتبر دانستن روایات آنان نیست. همچنین اموری که می‌تواند دلیل بر عدم اعتبار این روایات محسوب شود نیز با برخی اشکالات مواجه است، ولی با درنگ در تعبیرات مختلف ائمه ع در باره این راویان و با عنایت به جایگاه و موقعیت ایشان، ثابت می‌شود روایات گروهی از آنان، معتبر و روایات دسته‌ای دیگر از آنان، نامعتبر است.
کلید واژه‌ها: وکلای ائمه ع؛ عدالت وکلا؛ اعتبار روایات
