چکیده:

اين مقاله به شرح كلام اميرمومنان علي عليه السلام در خصوص صفات شيعيان مي پردازد. ازجمله اين صفات، ستايش ديگران است. اين فقره، به بايسته ها و نبايسته هاي ستايش و تمجيد از ديگران مي پردازد. اينكه آيا در اسلام، ستايش و تمجيد ديگران، امري پسنديده و نيكوست يا ناپسند؟ پاسخ آن، بسته به شرايط و موارد دارد؛ يعني چنان نيست كه ستايش از هركس، در هر جا، به هر شكل پسنديده باشد و يا كتمان صفات نيك ديگران و نستودن آنان ناپسند؛ بلكه گاهي ستايش و تمجيد واجب، گاهي مستحب، و گاهي درمانگر برخي بيماري هاي اخلاقي مانند حسد و گاهي نيز حرام و نكوهيده است؛ گاهي در ازدواج و يا احراز پست و مقام سياسي، در مقام مشورت غيبت و عيب جويي از ديگران واجب است. هرچند ستايش از ديگران و بيان فضايل آنان در نبودنشان فضيلت است، اما درباره همه افراد اين حكم يكسان نيست. اما همواره ستايش از مومن نيكو خصال، با هدف برانگيختن محبت مردم ارزشمند است.

در داستان هابيل و قابيل و داستان حضرت يوسف در قرآن، نقش حسد بر برادران نمود و جلوه گر است؛ زيرا ستايش يكي، موجب حسد ديگران شده است. يكي از بهترين راه كارهاي از بين بردن حسد، تمجيد و ستايش كسي است كه به او حسد مي ورزد.

کليدواژگان: ستايش از ديگران، عيب جويي، حسد

  دانلود مقاله بایسته ها و نبایسته های عیب جویی و ستایش دیگران

نوشتن دیدگاه