چکیده:
هر علمی دارای روش يا روش هايی است كه به وسيله آن به اهداف خود می رسد، برخی از علوم تك روشی و برخي ديگر چند روشی اند. در باره تك يا چند روشي بودن علم كلام از سوي مذاهب مختلف كلامي ديدگاه هاي مختلفي ارايه شده است، مثلا اهل الحديث روش نقلی و معتزله روش عقلی را برگزيدند. اما رجوع به قرآن نشان مي دهد كه براي تبيين آموزه های دينی بايد از روشگان مختلف استفاده كرد. نويسنده در اين مقاله نشان خواهد داد كه علم كلام بايد بايد از تمام روشگان ممكن مثل: نقلی شامل قرآن و روايات، عقلی شامل عقل و حتی اصول قطعی فلسفی، تجربی و حسی، شهودی استفاده كند، اين ادعا بر خلاف ادعای برخی است كه علم كلام را دارای روشگان مشخص مثل رويكرد اخباری يا تجربی مي انگارند.
کليدواژگان: علم كلام، كلام، روش، عقلی، نقلی، عرفانی، شهودی، حسی، آفاقی، فطرت، قرآن
