چکیده:
یکی از کهنترین روشهای تفسیر قرآن روش تفسیر به لغت و صرف و نحو و بلاغت (تفسیر ادبی) است. در روایات تفسیری بجای مانده از معصومان (ع)، موارد فراوانی وجود دارد که آن بزرگواران ضمن بازگو کردن معنای لغوی یا نکات ادبی موجود در آیات و با تکیه بر قواعد صرف، نحو، معانی، بیان و یا ارجاع به کاربردهای عرفی و ذکر واژههای مترادف به تفسیر و تبیین آیات پرداخته اند.
در این مقاله موارد و نمونه هایی قابل اعتنا از این گونه تفسیر در آثار به جای مانده از معصومان (ع) ارائه شده تا علاوه بر اثبات ریشهداری و قدمت این روش در تفسیر قرآن، مشروعیت، صحت و نیز اهمیت این شیوه در تفسیر به عنوان یکی از روشهایی که معصومان در تبیین آیات قرآن به کار بردهاند نیز به اثبات رسد.
کلیدواژهها:تفسیر ادبی؛ لغت؛ صرف؛ نحو؛ بلاغت؛ روایات تفسیری
دانلود مقاله تفسیر لغوی و ادبی قرآن از منظر روایات معصومان(ع)