چکیده

 حدود از مجازات‌های اسلامی است که شارع با جرم انگاری برخی افعال، خود به تعیین مجازات آن مبادرت نموده است. این مجازات در عصر رسول اکرم (ص) و حضور ائمه: اجرا می‌شده است. اهتمام شریعت به حفظ نفس و مال و عرض و...، ضرورت بررسی اجرای حدود در عصر غیبت را دو چندان می‌کند. در این زمینه دو قول مشهور در فقه شیعه وجود دارد: بعضی با تکیه‌بر عمومیت ادله حدود، جواز اجرای حدود در عصر غیبت را برگزیده‌اند و در مقابل، برخی دیگر از فقها با استناد به ادله مورد نظر خود، نظر به عدم جواز اجرای حدود در زمان غیبت امام (ع) را ترجیح می‌دهند. پژوهش پیش رو که به روش تحلیلی اجتهادی تدوین و مطالب آن به‌صورت کتابخانه‌ای گردآوری شده است، ضمن طرح و بررسی فرضیاتی چون: اجتناب‌ناپذیر بودن اجرای حدود در عصر غیبت، جواز تعطیلی آن در بعض زمان‌ها و ضرورت تقدیم جانب مصلحت در عصر حاضر، به این نتیجه نائل آمده است که اجرای برخی از حدود در عصر حاضر با عنایت به رعایت مصلحت نظام اسلامی به‌صورت موقت تعطیل و تعزیر مناسب جایگزین آن شود و به‌محض رفع مصلحت مزبور اجرای آن با توجه به اهمیت آن از سر گرفته شود.

نوشتن دیدگاه