چکیده:
اختیار از جمله مسائلِ پیچیدهای است که خود با مسائلی از قبیل اراده، قدرت، علم خداوند به افعال انسانها، خصوصاً خلق افعال و قضا و قدر و نیز عواملِ مادی همچون وراثت، محیط ... و نیز با مسائل عقلی و فلسفی از جمله اصل علیت، رابطهی تنگاتنگی دارد. کسانی که اموری چون علم پیشین، قضا و قدر الهی و یا اموری همچون وراثت و محیط را بهعنوان علّت تامّه دخیل در افعال انسان میدانند، ناخواسته به جبر روی آورده و در مقابل، کسانی که اراده و قدرت انسان را مستقل دانسته و اموری چون توحید افعالی، قدرت و قضا و قدر الهی را نادیده گرفتند یا تفسیر دیگری ارائه نمودند، به تفویض روی آوردند، در حالی که خداوند نظامِ تکوین و تشریع را با وجود اختلاف ماهوی، بهگونهای هماهنگ با اختیار انسان آفریده است و خواسته تا ما آزاد باشیم و در عین حال اختیارمان را در قبضهی قدرت خود قرار داده است که با این تفسیر وجود خوب و بد و عقل و نفس امّاره؛ ارسال رسل و وجود شیطان؛ بهشت و دوزخ و ... همگی قابل توجیه است. درک صحیح از معنای چنین اختیاری هیچگونه تزاحمی با جبرِ برآمده از منابع عقلی، نقلی و تجربی ندارد و از آنجا که با حفظ عدل الهی، توحید افعالی الهی را نیز اثبات میکند، از اندیشهی تفویض فاصله میگیرد. در این تحقیق قصد داریم با مطرح نمودن سازگاری اختیار با هر یک از موارد فوق بهعنوان امورِ موجود در قلمرو تکوین و نیز با طرح سازگاری اختیار با امورِ مطرح در قلمرو تشریع، اوجِ شکوه آفرینش خداوند را به سبب این هماهنگی به اندازهی درک و فهم خود به تصویر بکشیم.