چکیده:

پژوهش حاضر به دنبال بررسی برازش مدل ناسازگاری زناشویی با توجه به سبک زندگی و جهت‌گیری دینی در زوج‌های متقاضی طلاق شهر تهران بوده است. پژوهش حاضر از نوع همبستگی و از نوع مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) است. به منظور جمع‌آوری داده‌ها، نمونه‌ای شامل 200 نفر از زنان و مردان متقاضی طلاق مراجعه‌کننده به دادگاه‌های خانواده شهر تهران به روش نمونه‌گیری در دسترس (100 مرد و 100 زن) انتخاب شدند. ابزارهای مورداستفاده جهت دستیابی به اهداف پژوهش عبارت بودند از: آزمون سازگاری زناشویی DAS، سبک زندگی یا مقیاس‌های اساسی آدلری برای موفقیت بین فردی نسخه بزرگسالان (BASIS-A)، مقیاس جهت‌گیری دینی آلپورت. جهت تحلیل داده‌ها، از روش‌های آماری توصیفی مانند محاسبه میانگین، انحراف معیار و نیز از شاخص‌های آمار استنباطی تحلیل مسیر استفاده شد، مدل فرضی ارائه‌شده به روش تحلیل مسیر و با نرم‌افزار آموس مورد آزمون قرار گرفت. مدل فرضی اولیه در جهت تبیین و برازش از وضعیت مناسبی برخوردار نبود. پس از انجام اصلاحات شاخص‌های برازش مدل از وضعیت مطلوبی برخوردار شدند. نتایج نشان داد سبک زندگی به طور مستقیم و جهت‌گیری دینی درونی به صورت مستقیم منفی تأثیر معناداری بر ناسازگاری زناشویی زوجین متقاضی طلاق دارند در حالی که تأثیر جهت‌گیری دینی بیرونی معنادار نبود. از سوی دیگر نتایج نشان داد سبک زندگی به واسطه جهت‌گیری دینی درونی ناسازگاری زناشویی زوجین متقاضی طلاق را تحت تأثیر قرار می‌دهد در حالی که به واسطه جهت‌گیری دینی بیرونی این نتیجه به دست نیامد.

نوشتن دیدگاه