چکیده:

تهکم یکی از اسالیب تعبیر بیانی است که متکلم به‌منظور اهانت و استهزای مخاطب کلام خود را با کمک قرینه در ضد معنای اصلی به کار می‌برد. استفاده از اسلوب تهکم اهداف متعددی دارد که می‌توان به تحقیر، تعجیز، توبیخ و غیره اشاره کرد. هدف در این پایان‌نامه تحلیل و بررسی اسالیب تهکم و استهزاء در قرآن کریم است. برای این منظور پس از استخراج آیات مربوط به این اسالیب با مراجعه به کتب بلاغی و تفاسیر ادبی به بررسی ساختار، بیان اهداف و اغراض بلاغی مورد نظر آن‌ها پرداختیم. با بررسی این موضوع مشخص گردید که اسالیب مورد نظر در بسیاری از آیات قرآن وجود دارد. این اسالیب در علم معانی تحت عنوان اغراض ثانویه، در علم بیان ذیل استعاره تهکمیه و در علم بدیع به شکل استعمال کلام در ضد معنای خویش بیان شده است.

نوشتن دیدگاه