چکیده:

حضرت علی (ع) نزد عموم مسلمانان از جایگاهی ویژه برخوردار است. شاعران ادب پارسی اعم از شیعه و سنی در ابراز ارادت و محبت به آن بزرگ‌مرد دادگری و جوانمردی اشعار بسیاری سروده و دیوان‌های خویش را به ستایش وی مزین نموده‌اند. با توجه به اهمیت این مسئله در این پژوهش سعی شده است به بررسی و تحلیل سیمای علی (ع) در دیوان فیاض لاهیجی پرداخته شود. فیاض لاهیجی ازجمله شاعران برجسته و طراز اول ادبیات شیعه در زمان صفویه است که دارای اشعاری پرمحتوا و ارزشمند است. این پژوهش با روش توصیفی ـ تحلیلی به بررسی اشعار لاهیجی پرداخته است تا نشان دهد که فیاض بیشتر سروده‌های خود را وقف بیان فضائل خاندان پیامبر (ص) و به‌خصوص علی (ع) کرده است. نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که حق امامت و جانشینی علی (ع) بعد از پیامبر بارزترین ویژگی تصویر شده در دیوان فیاض لاهیجی است، در این راستا شاعر به بیان فضایل و ویژگی‌های برجسته‌ی آن حضرت چون: والایی منزلت، قرابت با پیامبر (ص)، شایانی ولایت، فصاحت و زبان‌آوری، علم، عدل، شجاعت، سخاوت و به ذکر دلایل نقلی در اثبات شایستگی امامت علی (ع) بعد از پیامبر (ص) می‌پردازد.

نوشتن دیدگاه