چکیده:

 پژوهش حاضر به بررسی نقش محقق کرکی در گسترش تشیع» می‌پردازد. محقق کرکی که یکی از علمای برجسته شیعه در عصر صفوی است، در دوره‌ای از تاریخ به ایران آمده که از رسمیت یافتن مذهب تشیع در این کشور زمان زیادی نگذشته بود و جامعه از کمبود فقهای شیعه و رساله‌های عملیه بشدت تنگنا بود. بی تردید، فعالیت علمی علمای شیعه در این دوره مهم‌ترین عامل در رشد و گسترش تشیع بوده است. با توجه به اینکه محقق کرکی علاوه بر دارا بودن مقام فقاهت، منصب شیخ‌الاسلامی را در عصر شاه طهماسب بعهده داشته است، این نظریه مطرح می‌شود که وی نقش ارزنده‌تری در ترویج تشیع ایفا کرده باشد. برای پی بردن به نقش و تأثیر او در این زمینه، منابع و اسناد تاریخی موردبررسی و ارزیابی قرار گرفت. نتایج این پژوهش حاکی از آنست که محقق کرکی از یک سو، با تألیف آثار، تربیت طلاب و تأسیس حوزه‌های علمیه و از سوی دیگر، با احیای شعائر شیعه و اقداماتی که در مقام اجرایی به انجام رساند، نقش بسیار مهم و ارزشمندی را در ترویج و گسترش علوم و معارف اهل بیت (ع) به ظهور رساند. این پژوهش در سه فصل و ده بخش تنظیم گردیده است.

 کلیدواژه‌ها:اسلام، تشیع، شاه تهماسب اول، صفویه، محقق کرکی.

فصول پایان‌نامه:

 این تحقیق در سه فصل ارائه شده است:
فصل اول:
* بخش اول: تحولات سیاسی _ مذهبی جهان اسلام معاصر محقق کرکی
* بخش دوم: نگاهی اجمالی به عوامل نفوذ و گسترش تشیع در ایران از آغاز تا عصر صفوی
* بخش سوم: محقق کرکی از حیات تا وفات
* بخش چهارم: فرزندان محقق کرکی
فصل دوم: «فعالیت‌های علمی محقق کرکی»
فصل سوم:
* بخش اول: اوضاع اجتماعی _ دینی در آغاز عصر صفوی
* بخش دوم: اقدامات عملی محقق کرکی در گسترش تشیع
نتیجه پژوهش.

نوشتن دیدگاه