چکیده:

 بحث رهبری شیعه یکی از مسائل بسیار مهمی است که پس از رحلت امام حسن عسکری (ع) در میان شیعیان به‌صورت یک بحران درآمد؛ به‌طوری‌که در مدت‌زمانی پس از رحلت ایشان حدود بیست فرقه شکل گرفت؛ اما در دوران غیبت صغرا عده‌ای از افرادی که در ابتدا و افراد برجسته ائمه عسکریین (ع) بودند، پس از مدتی فعالیت «مدعی رهبری شیعه» شدند. دغدغه‌ی اصلی پژوهش این است که سهم پایگاه‌های انگیزشی سیاسی، اقتصادی و دینی _ مذهبی را در ادعای مدعیان رهبری شیعه در دوران غیبت صغرا بسنجد. این پژوهش با روش کمی _ فراوانی سنجی و سهم سنجی _ مورد بررسی قرار گرفته است. در طرح ادعای رهبری شیعه در دوران غیبت صغرا، پایگاه دینی _ مذهبی از بیشترین بسامد برخوردار است.

نوشتن دیدگاه