چکیده:
عملکرد خلفای سه‌گانه در برخورد با متخلفان اجتماعی بیانگر چگونگی روابط و تعاملات طبقهی حاکم جامعه در برخورد با طبقات متخلف میباشد، اگر دولت اسلامی در عملکرد خود دقیقاً به وظایف و هنجارهای تعیین شده، در تعالیم اسلامی عمل کند، بالطبع زمینه تحقق جرائم اجتماعی به حداقل ممکن خواهد رسید. مهم‌ترین عامل برای به وجود آمدن تخلفات اجتماعی عملکرد ناصحیح دولت‌ها و ایجاد نارضایتی در اجتماع است و بهترین شیوه برای جلوگیری از تحقق تخلفات توجه دولتمردان و رهبران اسلامی به اصول و ضوابط رفتاری بزرگ‌ترین حاکم جامعه اسلامی، نبی مکرم اسلام است. در این تحقیق تلاش شده است بر اساس تعریفی که برای متخلفان اجتماعی و انواع تخلف اجتماعی بیان شده است، به مطالعهی تطبیقی اصول موجود در سیره‌ی نبوی در برخورد با متخلفان اجتماعی پرداخته شود و پس از مطرح نمودن اصول رفتاری رسول‌الله (ص) در برخورد با متخلفان اجتماعی، آن اصول در عملکرد خلفای سه‌گانه در برخورد با متخلفان اجتماعی، تطبیق، نقد و بررسی شود. مقایسه نمودن اصول حاکم در سیره‌ی پیامبر (ص) در برخورد با متخلفان اجتماعی، با معیارهای رفتاری خلفای سه‌گانه، چگونگی عملکرد آنان را در برخورد با متخلفان اجتماعی بر مبنای سیره نبوی نشان میدهد. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی و مقایسهای به این نتیجه دست یافت که خلفای سه‌گانه در برخورد با متخلفان اجتماعی و مبارزه با ناهنجاریها بیتفاوت نبودند. اما هر چه از دوران خلافت خلیفه اول به دوران خلافت خلیفه سوم نزدیکتر میشویم، عملکردها و برخوردهای خلفا از سیره‌ی نبوی فاصله میگیرد و بر اساس امیال شخصی و اجتهادات بی مبنای آنان شکل میگیرد.
کلیدواژه‌ها:خلفای سه‌گانه، عملکرد، تخلف اجتماعی، متخلف اجتماعی، سیره نبوی.
