چکیده:

منطقه کردستان که در غرب کشور ایران است و مردم آن از تنوع قومی و مذهبی برخوردار هستند و سالیان سال بلکه قرن‏‌ها در کنار هم زندگی می‏‌کنند. موضوعی که انتخاب شده است بررسی روابط پیروان تشیع اثنی عشری و تسنن شافعی در مناطق کردستان می‏‌باشد؛ و هدف از این تحقیق شناساندن عوامل همگرایی و عوامل واگرایی در این منطقه است، از یک‌سو روابطی مانند پیوندهای دینی و مذهبی مشترک مانند اعتقاد به قرآن، پیامبر (ص) و اهل‌بیت (ع) و آیین‌‏ها و رسوم مشترک مانند شرکت در عزاداری‌ها (هفته وحدت) مولودی‌خوانی‌ها و جشن‏‌های مذهبی و ملی مانند عید فطر و قربان و نوروز که سبب شده مردم در این مناسبت‌ها جمع شده و بحث و گفتگوهایی داشته باشند و زمینه‌‏های همگرایی مردم فراهم گردد و سبب الفت و مهربان و همبستگی و انسجام اجتماعی و تعاملات فرهنگی در این مناطق شود. از سوی دیگر عواملی که موجب می‏‌شود پیروان این دو مذهب شناخت درستی از هم نداشته باشند مانند تعصبات مذهبی، قومیت‌گرایی و سیاست‌های بیگانگان بررسی شد و بیان شد که هرکدام از این عوامل چگونه موجب تفرقه و واگرایی منطقه بوده است. با برجسته نمودن و شناساندن عوامل همگرایی در این مناطق است که مردم این مناطق می‌‏توانند همبستگی و انسجام اجتماعی و تعاملات فرهنگی به دور از هرگونه اختلاف و کشمکش و زندگی مسالمت‌آمیز داشته باشند.

نوشتن دیدگاه