چکیده:

 دوستی از ارزش‌های انسانی و معیار برتری در جامعه است. از دیدگاه اسلام دوستی و مهرورزیدن، مایه قوام و برپایی جامعه انسانی است و بدون دوستی نظام اجتماع بشری سرد و بی‌روح و زیبایی‌های زندگی به کام انسان تلخ و بی‌معناست، و این ناشی از طبیعت آفرینش انسان است. با دقت و تفحص در آیات قرآن کریم و سنت معصومین (ع) به‌روشنی به دست می‌آید، که پیوند دوستی یک اصل مهم در دین اسلام است؛ و تأثیربخشی دوستی در عرصه زندگی بشری غیرقابل‌انکار است. مهرورزی عامل قرب الهی و نجات و رستگاری انسان است. از این‌رو برای استوار سازی روابط اجتماعی و تحقق پیوند دوستی راه‌های کارآمدی ارائه گردیده است. این جستار که با هدف بررسی و بازگویی این راه‌ها نگاشته شده است، در پی آن است که واژه‌ی دوستی را مورد واکاوی قرار داده و مفهوم آن را تبیین نماید. در ادامه راهکارهای گسترش دوستی در جامعه را در دو حوزه معرفتی و رفتاری ارائه می‌نماید، در همین راستا موانع گسترش دوستی بیان شده است، و در نهایت با توجه به اهمیت پیامدهای دوستی در جامعه، به موضوع آثار سازنده دوستی در جامعه پرداخته شده است.

نوشتن دیدگاه