چکیده:
امنیتبخشی در جهان یكی از مهمترین دغدغههای جوامع بشری است؛ گرچه امنیت به این شكل، مربوط به طیفها و مسائل كوچكی میشود؛ اما باید دانست كه بحث امنیت دارای ریشهای خداوندی است. خداوند در زمین و آسمان واسطههای فیضی را قرار میدهد تا از نابودی مخلوقات خود جلوگیری كند؛ این واسطههای فیض نیز، با انتشار هدایت و رحمت الهی بر كل جهانیان، آنها را به ادامه زندگی سوق میدهند. حدیث امان، روایتی متواتر از امانبخشی نجوم به آسمان و ائمه اطهار (ع) به زمین است؛ این حدیث در حقیقت از ولایت تكوینی امام پرده برمیدارد و حجت ظاهر و حجت غائب را در این مقام یكسان میانگارد. این مقال از سخن، در باب ولایت تكوینی و جایگاه امام معصوم در نظام هستی است که با نگاهی فراگیر به فواید امام غائب و با بررسی فقه الحدیثی روایت امان، سعی بر یافتن شباهتهایی میان نجوم و ائمه (ع) در امانبخشی به آسمان و زمین دارد. این پژوهش در گام بعدی احادیث مشابه را مطرح کرده است، و با معرفی حدیث سفینه، حطه، حصن و ... امام را با شروطی، امانبخش از آتش جهنم معرفی میكند. در این تحقیق درمییابیم كه، گرچه امام عصر (عج) هماکنون از موقعیت تشریعی عینی برخوردار نیستند، اما در جایگاه تكوین، سیطره و حفاظت كل جهان بشریت به ایشان سپرده شده است و حضرت هستند، كه مانند اقسام مختلف نجوم (كواكب، بروج، شهاب و طارق و ...) از آزار شیاطین جلوگیری مینمایند و راهنمایی همهجانبه انسان را برعهدهگرفته، و ایشان را در جهت تكامل به پیش میبرند؛ گرچه گاهی این به مقصود رسیدن به همراهی دوسویه امام و مأموم نیازمند است.